Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie (Flp 3,13-14).
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał (J 15,16).
Doświadczenie wybrania, wezwania, jak mówi św. Paweł. Poczuć się jak dziecko w rękach Boga. Doświadczyć miłości, wobec której wszystko inne przestaje mieć znaczenie. Wybór, który sprawia, że człowiek znów pragnie znaleźć się przy sercu Tego, który kocha. Dlatego skoncentrowanie sił, wysiłków, by doświadczyć bliskości Boga.
Pomimo doświadczenia wybrania i umiłowania, wierzący nie może spocząć na laurach. To byłby przejaw pychy. Wierzący nie może zatrzymać się w drodze, wciąż musi dążyć do celu. Każdego dnia na nowo rozbudzać w sobie ufność w moc Syna Bożego.
Tylko wytężając siły i biegnąc ku "mecie" zbawienia, wierzący może rodzić trwały owoc: owoc zawierzenia, miłości, nadziei. Obudzić w sobie pragnienie codziennego poznawania Tego, który mnie wybrał i ukochał, uczynić Go obecnym w mojej codzienności, uczyć się wciąż na nowo Tego, który jest Bogiem niespodzianek.
1. Które z wielkopostnych postanowień wskazuje na pragnienie mojego rozwoju?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz