Święto św. Stanisława Kostki

    Lecz On im odpowiedział: "Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" (Łk 2,49).

    Uwierzyć, że Bóg jest, to początek drogi. Trzeba jeszcze pozwolić, by On poprowadził, a to wymaga zaufania i poszukiwania tego, jakie życiowe ścieżki On dla nas przygotował.

    Być wciąż w tym, co należy do Ojca. Jezus wychodzi ze schematów powszechnej religijności, która ogranicza się do oddania czci Bogu. On nieustannie szuka i będzie poszukiwał woli Ojca, aż po Getsemani, po słowa jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie. 

    Wcześniej były długie modlitwy w nocy, szukanie czasu na spotkanie z Ojcem, każda decyzja poprzedzona modlitwą i rozeznawaniem Jego woli, przekazywanie tego, co usłyszał od Ojca. 

    Święty Stanisław Kostka w szkole Jezusa uczył się słuchać i rozeznawać wolę Ojca, aż po sprzeciw wobec woli rodziców, gdy nie chcieli uznać woli Pana Boga.  

    Potrzeba duchowej wrażliwości, by poznać, co jest wolą Ojca, potrzeba duchowej odwagi, by tę wolę przyjąć i podjąć, potrzeba wielkiego zaufania, by uwierzyć, że poprzez trudności i przeciwności prowadzi droga do nieba...

 

Środa 24. Tygodnia Zwykłego

    Piszę ci to wszystko, spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko.  Gdybym zaś się opóźniał, piszę, być wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy (1 Tm 3,14-15).

    Przebywając najprawdopodobniej w Macedonii, Paweł pisze list do Tymoteusza, wyrażając nadzieję na szybkie przybycie do Efezu, gdzie Tymoteusz, po okresie towarzyszenia Pawłowi, został przez niego ustanowiony biskupem. To czas trzeciej już podróży Pawła, który ma za sobą wiele doświadczeń misyjnych, widzi rosnące i umacniające się gminy chrześcijańskie, ale wie również, że wraz z rozwojem Kościoła pojawiają się i zakorzeniają pewne błędy.

    Kieruje list do swojego byłego ucznia, aby przekazać mu pewne wskazania dotyczące kierowania wspólnotą i sprawowania posługi w Kościele. 

    Czym jest Kościół dla św. Pawła? Dziś apostoł narodów odwołuje się do dwóch obrazów Kościoła: domu Boga oraz filaru, podpory prawdy. 

    Obraz domu odwołuje się do idei rodziny i budynku. Kościół, wspólnota chrześcijańska jest jednocześnie rodziną i świątynią, w której obecny jest sam Bóg -    żywy Bóg. Duchowy budynek, ludzka świątynia, zamieszkana przez Ducha Świętego, której my jesteśmy żywymi kamieniami. Dom-rodzina zjednoczona wiarą, tworząca zgromadzenie, aby oddawać chwałę Bogu i świadczyć o Chrystusie.

    Kościół jest dla Pawła także filarem, podporą prawdy. I tak jak wielkie filary starożytnych budynków sprawiają, że są one stabilne i solidne, tak Kościół podtrzymuje, strzeże i pielęgnuje przesłanie prawdy, którą jest sam Chrystus. On jest wielką tajemnicą pobożności - Ten, któremu Kościół oddaje cześć i którego tajemnicę zbawienia przekazuje światu.

A czym dla mnie jest Kościół?

Wtorek 24. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Korneliusza i Cypriana

    Biskup więc powinien być bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźw, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nieprzebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze zarządzający własnym domem, z całą godnością trzymający swoje dzieci w uległości. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są na zewnątrz, ażeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie (1 Tm 3,2-4.7).

    Minęło sporo czasu od napisania tych kilkunastu zdań przez św. Pawła, a wskazania wówczas udzielone wciąż są aktualne i większość z nich wciąż obowiązuje i zostały zawarte w Kodeksie Prawa Kościelnego. 

    Gdybyśmy jednak chcieli jakoś jednym zdanie ująć te wszystkie wymagania, dzisiejsze i z czasów św. Pawła, moglibyśmy powiedzieć, że to nic innego niż elementarna uczciwość w postępowaniu, jakiej można oczekiwać od każdego chrześcijanina. Rozwaga, trzeźwość, wykształcenie, gościnność, opanowanie, brak chciwości. 

    Wymaga się, aby biskupem nie był nowo nawrócony, by nie uległ pokusie pychy. To co św. Paweł podkreśla i co wciąż obowiązuje, to również dobra reputacja wśród obcych, to znaczy wśród pogan, dziś niechrześcijan czy niewierzących, bo oni oceniają przede wszystkim na podstawie tego, co widać na zewnątrz, a niewłaściwe postępowanie daje podstawę do odrzucenia chrześcijańskiego przesłania. 

    Tym, czego Paweł wymaga od wszystkich szafarzy Kościoła, co jest wymagane także dzisiaj, to moralna uczciwość, ludzka prawość i umiejętność nawiązywania dobrych relacji z ludźmi, ponieważ to cechy niezbędne dla szerzenia wiary.