lub
Nie wstydzi się nazwać ich braćmi swymi... Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe (Hbr 2,11b.16).
Modlitwa - kolekta dzisiejszego święta rozpoczyna się od słów: Boże, Ty dla chwały Twojego majestatu i dla zbawienia rodzaju ludzkiego ustanowiłeś Jednorodzonego Syna swojego Najwyższym i Wiecznym Kapłanem...
Dla chwały Boga i dla zbawienia rodzaju ludzkiego. Wszystko, co Bóg czyni jest objawieniem Jego chwały i służy zbawieniu człowieka - każdego człowieka. Właśnie poprzez zbawienie rodzaju ludzkiego objawia się Boża chwała.
Kiedy stajemy w prawdzie, doświadczamy naszej niegodności przed Bogiem, jak odczuwał to Izajasz i wielu innych proroków. Mówi o tym doświadczeniu człowieka także autor Listu do Hebrajczyków: zaiste, nie aniołów przygarnia...
Tym, co możemy oferować Bogu, to nasza gotowość, by podjąć służbę, posłannictwo, do którego On zaprasza. Z ufnością, o której mówi refren psalmu: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego. Wzorcem naszego przeżywania udziału w kapłaństwie Chrystusa jest On sam. I dotyczy to wszystkich ochrzczonych, bo mają udział w kapłaństwie Chrystusa, a w sposób szczególny dotyczy kapłanów, którzy uczestniczą w kapłaństwie hierarchicznym.
Chrystus uczynił swoje życie nieustanną ofiarą, stałym aktem uwielbienia Boga. Jego życie było pieśnią chwały na cześć Ojca, bo sposób doskonały wypełnił wolę Ojca...
Od momentu chrztu w Jordanie, początku publicznej działalności, jest namaszczony, konsekrowany mocą Ducha. Każde Jego słowo, gest, postawa stają się objawieniem Ojca. To w Nim świat może ujrzeć oblicze Ojca...
W modlitwie w Wieczerniku Jezus dokonał podsumowania swojego życia: Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.
Na ile moje życie jest dla innych? Czy moje poświęcenie dla innych jest oddawaniem chwały Bogu?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz