Ewangeliczna historia uzdrowienia trędowatego obejmuje trzy momenty: prośbę chorego o pomoc, odpowiedź Jezusa i konsekwencje uzdrowienia.
W obliczu pokornej i ufnej prośby trędowatego Jezus odpowiada słowami i gestami: wyciągnął rękę, dotknął, rzekł. Jezus nie zachowuje bezpiecznej odległości, ale naraża się na zakażenie. Dotyka trędowatego.
Jeżeli zło jest zaraźliwe, to tym bardziej dobro. I taka była konsekwencja dotknięcia trędowatego: Jezus nie zaraził się trądem, od którego uwolnił chorego, ale zaraził trędowatego lekarstwem współczucia.
Kilka wieków później podobny gest powtórzył św. Franciszek z Asyżu. Także wobec trędowatego. Wśród wielu doświadczeń, przez które przeszedł w młodości, spotkanie z trędowatym, chociaż nie było dla niego łatwym, miało największy wpływ na proces jego nawrócenia. Odwaga, by zbliżyć się do trędowatych, by ich dotknąć, by się o nich zatroszczyć, była niewątpliwie punktem kulminacyjnym długiej drogi przemiany w życiu młodego człowieka, o czym Franciszek mówił w swoim testamencie: I kiedy odchodziłem od nich, to, co wydawało mi się gorzkie, zmieniło mi się w słodycz duszy i ciała; i potem, nie czekając długo, porzuciłem świat.
Jezus w Ewangelii nie tylko pozwala trędowatemu zbliżyć się do siebie. Dotyka go, dotyka jego życia, całkowicie je przemieniając. Dla Jezusa nie ma żadnych barier. Miłość burzy wszystkie mury, które nas dzielą.
1. Co wymaga uzdrowienia w mojej duszy, czego Jezus powinien dotknąć?
Dotyka mnie to że trędowaty podchodzi do Jezusa i prosi GO. Nie siedzi i nie jęczy ani narzeka, choc może tak robił wczesniej. Wychodzi z miejsca, gdzie przebywał i zbliża się do Jezusa. To mi pokazuje postawę: Wiem, że tylko Jezus może mnie oczyścić z grzechu i proszę Go o to. Z czego oczyścić? Dzisiaj z poczucia bezsilności... .
OdpowiedzUsuńDziękuję ojcze Edwardzie.