Za pomocą dwóch przypowieści Jezus wyjaśnia, jak działa Królestwo Boże. Te przypowieści nie odnoszą się jedynie do przyszłości. One pozwalają rozpoznać, że to, co Jezus zapowiada, staje się teraźniejszością.
Przypowieści Jezusa opierają się na:
* prostocie - mogą być zrozumiane przez każdego;
* zwięzłości - nie wymagają wyjaśnień;
* pięknie - z jednej strony są wyraziste, a jednocześnie bardzo obrazowe;
* rezonują - skłaniają do myślenia i działania.
Tym, co w tych przypowieściach zwraca dziś moją uwagę, to dwie rzeczywistości:
* Królestwo Boże jest rzeczywistością, która wciąż rośnie. Nawet jeśli wydaje się bardzo małe, jak najmniejsze z nasion, nosi w sobie niezwykłą siłę życia. To, co dziś jest maleńkim ziarenkiem, stanie się drzewem. Drzewem gościnnym, ponieważ wiele ptaków znajduje miejsce dla swoich gniazd, drzewem silnym, ponieważ ma głębokie korzenie i mocny pień, którym płynie życie.
* Królestwo Boże przemienia od wewnątrz. Obraz zaczynu jest nie mniej wymowny. Zaczyn jest również życiodajnym elementem, który uruchamia się w kontakcie z mąką. Jest siłą zdolną do przemiany świata i jego wartości. Każdy, kto przygotowuje chleb, może podziwiać niezwykłą siłę zakwasu czy drożdży. Ich siła jest aktywna i zaraźliwa. Nawet jeśli cały chleb nie stanie się zaczynem, nabierze smaku zaczynu.
Te dwie przypowieści mówią o dwóch procesach, które zachodzą w naszym życiu. Nasza wewnętrzna przemiana, której dokonuje w nas Boży zaczyn, staje się zaraźliwa. Daje wzrost. Ten wzrost nie służy jedynie nam, ma nas otwierać na świat, służyć innym.
1. Na ile doświadczam przemieniającej siły Boga w swoim życiu?