
Wierzę
w Boga Ojca, Stworzyciela, który z prochu Ziemi ulepił człowieka i kształt mu
nadał, uczynił go niewiele mniejszym od aniołów, obdarzył władzą nad dziełami
rąk swoich, wszystko złożył pod ludzkie stopy…
Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna, Boga –
Człowieka, który przyszedł, by się pochylić nad człowiekiem i odbudować w nim
boski obraz z rajskiego ogrodu…
Wierzę w Ducha Świętego, który wciąż
jest obecny i napełnia swoją mocą ludzkie serca, ucząc prawdy o życiu człowieka
i jego przeznaczeniu. Wierzę w Ducha, bo tylko Duch, jeśli tchnie na glinę
stwarza Człowieka.
I dlatego wierzę w Człowieka, wierzę,
że człowiek ściągnie ze strychu zakurzony mebel wiary, w końcu coraz modniejsze
stają się antyki, wierzę, że przyjmie Boga w Osobie Ojca, Syna i Ducha, w całej
prawdzie, choćby stać się to miało u samego kresu podróży… Wierzę, że zrozumie
– beze Mnie nic
nie możecie uczynić…
Wierzę w człowieka – ósmy sakrament
mojej wiary. Bóg jest jeden, ale nie jest egoistą. Bóg jest jeden, ale w trzech
Osobach. I spodobało się Bogu zbawić nas nie pojedynczo, ale we wspólnocie…
Dlatego idąc do Chrystusa nie można pominąć człowieka…
1. Jak rozumiem jedność Osób Bożych?
2. Jak rozumiem ich odrębność?