Czwartek 26. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Faustyny Kowalskiej

    Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał (Łk 10,1).

    Idźcie! Tak tłumaczy liturgia słowa Jezusa, którymi zachęca On swoich uczniów do wyruszenia na misję. Ta misja jest mieszanką niebezpieczeństwa - owce między wilki - oraz nadziei - przybliżyło się do was królestwo Boże. 

    Misyjny styl Jezusa ma swoją moc, który nie ma nic wspólnego z tym, co świat uznaje za wartość. Nie noście torby ni trzosa. To otwiera na dzielenie się z innymi: jedni dają przesłanie, inni schronienie i chleb. A przesłaniem jest pokój. 

    Ten, który jest posłany, zawsze narażony jest na odrzucenie zarówno przesłania jak i swojej osoby. Ale to jest wpisane w życie posłańca. Musimy zaufać Temu, który posyła i zachować spokój.

    Każdy uczeń jest wezwany przez Jezusa, namaszczony duchem i jest kochany przez Ojca. Pan chce działać przez nas. Wtedy miał siedemdziesięciu dwóch, dzisiaj ma znacznie więcej uczniów, którzy chcą odpowiedzieć na Jego zaproszenie. 

    Królestwo już jest wśród nas. My go nie tworzymy, my je mamy głosić i pracować nad jego budową. Ta pewność Królestwa napełnia nadzieją i pozwala ufać, pomimo tak wielu oznak antykrólestwa. 

    Najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Światu, który wypełniony jest przemocą, goryczą i nienawiścią mamy ogłaszać pokój, miłość i przebaczenie...

1. Co wnoszę, jakie wartości, jakie przesłanie, w środowisko, w którym pracuję i żyję?