Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5, 3-10).
Błogosławieństwa są wyrazem wrażliwości Boga wobec człowieka, którego stworzył i odkupił. W każdym błogosławieństwie zawarta jest Boża tajemnica, którą należy odkryć, tajemnica, którą grzech głęboko ukrył przed naszymi oczami.
Błogosławieni mają ubogie serce na podobieństwo Jezusa. Ubogi to ten, kto nie pokłada nadziei w dobrach materialnych, kto nie czuje się lepszy od innych, kto wszystko uzależnia od Boga.
Ubóstwo łączy się z łagodnością, która jest wyrazem prawdziwej pokory. Pokora ta jest źródłem pragnienia pokoju i sprawiedliwości. Dusza jest spragniona wówczas przebaczenia, a obraz własnych win oraz Bożego miłosierdzia odbiera jej wszelką chęć do osądzania – błogosławieni miłosierni.
Błogosławieństwa przygotowują człowieka
Błogosławieni, czyli szczęśliwi. Szczęśliwy w oczach Bożych to człowiek, w którym mieszka Bóg. Tak rozumiane szczęście nie uwalnia od cierpienia. Ale szczęście nie zależy od tego, czy cierpię, czy nie. Bóg jest większy od cierpienia. Cierpienie nie jest w stanie pokonać szczęścia, którego źródłem jest Bóg.
1. Które z błogosławieństw jest mi najbliższe?
2. Co znaczy dla mnie być szczęśliwym?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz