Jezus dał im taką odpowiedź: Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo. Powiedzieli do Niego Żydzi: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni? On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus (J 2,19 - 22).
Duma Izraelitów - świątynia. Już 46 lat ją budowali. Jeszcze nie została ukończona, ale już imponowała swoim wyglądem i wielkością. Na dziedzińcu pogan pojawiali się także ci, którzy chcieli popatrzeć jedynie na jej przepych, bo jako poganie nie mieli prawa uczestniczyć w kulcie.
Jezus wskazuje jednak na inną rzeczywistość, której nie potrafią zrozumieć ani Jego przeciwnicy, ani uczniowie. Oni zrozumieją te słowa dopiero po Jego zmartwychwstaniu. Jezus jest Świątynią - Miejscem przebywania Boga na ziemi. Nie ma innej, bardziej dosłownej, realnej obecności Boga pośród nas.
To w tej świątyni, jedynej i niezwykłej dokonuje się najpełniejsza ofiara - On sam ofiaruje się Ojcu za nasze grzechy. Ofiaruje się z miłością za człowieka, za każdego z nas. Świątynia przestaje być miejscem kupczenia, jaskinią zbójców - w Nim staje się miłą Bogu świątynią, w której składane są ofiary Bogu przyjemne.
On, który staje się miejscem objawienia Boga pośród ludzi, ukazuje nam również Boże Oblicze. Bóg w Nim staje się bliski człowiekowi - człowiek może odczuć Bożą obecność w świątyni. I wielu, którzy Mu towarzyszyli i dziś idą za Jego słowem, karmiąc się Jego obecnością doświadcza Bożej miłości i Bożej bliskości.
1. Czy dziękuję Bogu za obecność Jezusa - Świątyni?
2. Czy świątynia pozwala mi odczuwać bliskość Boga?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz