«Nie musimy tobie, królu, odpowiadać w tej sprawie. Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, zechce nas wybawić z rozpalonego pieca, może nas wyratować z twej ręki, królu! Jeśli zaś nie, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga, ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś» (Dn 3,16-18). Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: "Jeżeli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (J 8,31).
Trzej bracia zachowują wierność wobec Boga bez względu na to, jak potoczą się ich losy. Nie stawiają Bogu warunków dotyczących zawierzenia. Bóg może, ale jest wolny w swoich planach. Trzeba Mu zawierzyć...
Jezus zwraca się do tych, którzy Mu uwierzyli, ale którzy jednak nie wierzą. Uwierzyli, ale:
- nie ma w nich miejsca na nowość Jezusa;
- usiłują Go zabić;
- nie przyjmują Bożej prawdy, bo wiedzą lepiej;
- brakuje im miłości i otwartości na Jezusa;
- odrzucają łaskę i wybierają niewolę grzechu;
- ważniejsze jest dla nich to, co zewnętrzne.
Można uwierzyć i nie wierzyć, nie przyjąć Jezusa. Można uwierzyć i zamknąć swoje serce na Boże działanie. Można uwierzyć i dopasowywać Boga do własnych oczekiwań i wyobrażeń. Abraham, w pełni ufający i wyruszający w nieznane, staje się im obcy, mimo deklaracji przynależności.
1. Czy nie warunkuję mojego zawierzenia?
Jezus zwraca się do tych, którzy Mu uwierzyli, ale którzy jednak nie wierzą. Uwierzyli, ale:
- nie ma w nich miejsca na nowość Jezusa;
- usiłują Go zabić;
- nie przyjmują Bożej prawdy, bo wiedzą lepiej;
- brakuje im miłości i otwartości na Jezusa;
- odrzucają łaskę i wybierają niewolę grzechu;
- ważniejsze jest dla nich to, co zewnętrzne.
Można uwierzyć i nie wierzyć, nie przyjąć Jezusa. Można uwierzyć i zamknąć swoje serce na Boże działanie. Można uwierzyć i dopasowywać Boga do własnych oczekiwań i wyobrażeń. Abraham, w pełni ufający i wyruszający w nieznane, staje się im obcy, mimo deklaracji przynależności.
1. Czy nie warunkuję mojego zawierzenia?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz