Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana

    Oto idą dni - mówi Pan - w których zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Umieszczę moje prawa w ich myśli, w sercu ich je wypiszę; i będę dla nich Bogiem, a oni będą ludem dla Mnie (Jer 31,31.33b).

    Gdy oni jedli, wziął chleb, wygłosił modlitwę uwielbienia, połamał, rozdał im i powiedział: "Weźcie, to jest moje ciało" (Mk 14, 22).

    Jeremiasz mówi o nowym przymierzu, które Bóg zawrze ze swoim ludem. Jest ono nowe, ponieważ pierwsze zostało złamane niewiernością człowieka, który sprzeniewierzył się swojemu słowu i poszedł za obcymi bogami, odwracając się od swojego Boga. 

    Jednak Bóg jest Bogiem wiernym, zachowuje swoje słowo, które dał ludowi. Bóg jest zdeterminowany, aby nawiązać znów relację ze swoim ludem, zawrzeć z nim nowe przymierze. Ale to przymierze będzie inne. Bóg odnawiając przechodzi zawsze na wyższy poziom. W nowym przymierzu Bóg nie zadowoli się zewnętrznymi znakami, wchodzi w głębszą relację, dotyka wprost ludzkiego serca. To już nie kamienne tablice, ale serce stanie się miejscem poznania Boga dla każdego. 

    Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg realizuje swoją zapowiedź i posyła swojego Syna. Nowe Przymierze wykracza poza granice Narodu Izraela, nikogo nie pomija. Jezus wymazuje kapłaństwo i ofiary Starego Przymierza, ofiarowując Ojcu samego siebie jako Ofiarę przebłagalną za grzechy każdy grzech. Swoją Krwią przypieczętował na zawsze Nowe Przymierze z każdym człowiekiem.

    Abyśmy nigdy nie zapomnieli o tym przymierzu, które z nami zawarł, ustanowił podczas Ostatniej Wieczerzy Eucharystię. Ona przypomina o Jego darze z samego siebie, o Jego miłości. Podczas każdej Eucharystii odnawiamy tę jedyną Ofiarę Jezusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. 

    Wszyscy, jako Jego uczniowie, uczestniczymy w Jego wyjątkowym Kapłaństwie. W sposób dosłowny wówczas, kiedy dajemy swoje życie naszym braciom i siostrom, kiedy nie próbujemy go egoistycznie strzec, lecz dzielimy je z innymi. 

1. Jak często przyjmuję Eucharystię? Jaka postawa serca temu towarzyszy? Czy nie czynię tego bez zastanowienia?