Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę? Jezus im odpowiedział: Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi? Oni zastanawiali się między sobą: Jeśli powiemy: z nieba, to nam zarzuci: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? A jeśli powiemy: od ludzi - boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: Nie wiemy (Mt 21,23 - 26).
Autorytet człowieka został naruszony. Jakim prawem? Skąd pochodzi Twoja władza, że próbujesz wchodzić w moje życie? Dlaczego Kościół się do tego miesza... Co Kościół może o tym wiedzieć...
Jezus nie zraża się atakiem. Podejmuje rozmowę, ale jednocześnie to On wyznacza perspektywę dialogu. I bardzo szybko wychodzi całe zakłamanie i małość człowieka.
Ci, którzy przyszli, wcale nie szukają prawdy. Ich celem jest utrzymanie pozycji, obawa przed utratą zbudowanego na kłamstwie autorytetu.
Jezus skłania swoich przeciwników do krótkiej refleksji. popatrzcie na Jana. Jeżeli zrozumiecie, że był on prorokiem zapowiadającym Mesjasza, zrozumiecie, jakim prawem to czynię i Kim jestem. Bądźcie uczciwi wobec prawdy, a odkryjecie w Janie Bożego posłańca. Wszystko stanie się wtedy jasne.
Nie wiemy. Tak łatwo dać wymijającą odpowiedź, kiedy prawda jest niewygodna. Zasłonić się niewiedzą, by usprawiedliwić grzech. Czasem jest to uzasadnione. Ale kiedy człowiek może, a nie chce poznać prawdy, wówczas brak znajomości prawdy nie stanowi okoliczności łagodzącej dla popełnionego grzechu. Zaproszenie do prawdy - jedna z koniecznych do prostowania dróg adwentowego oczekiwania.
1. Jakie jest moje podejście do prawdy, gdy ona nie jest wygodna dla moich wyborów?
2. Jaka jest moja troska o rozwój wiedzy religijnej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz