Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych! A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny (1 Kor 4,1-2).
Być szafarzem Bożych tajemnic i Bożych darów.
Szafarz - najczęściej kojarzy się z Eucharystią, kapłaństwem. Są nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej. Kapłan, który udziela sakramentu chrztu, sprawuje Eucharystię, słucha spowiedzi i udziela rozgrzeszenia jest szafarzem. Kaznodzieja staje się szafarzem Bożego Słowa.
Ale szafarzami Bożej łaski i błogosławieństwa są dla siebie wzajemnie także małżonkowie udzielający sobie sakramentu małżeństwa, rodzice wobec dzieci, uczestnicząc w dziele przekazania życia i wychowania.
I wobec każdego z szafarzy, którzy uczestniczą w przekazywaniu Bożych darów pojawia się szczególny nakaz - nakaz wierności. W czasie przyjmowania święceń kandydaci do kapłaństwa, a w czasie sakramentu małżeństwa narzeczeni składają przysięgę wierności. Ci pierwsi wierności modlitwie Kościoła, czystości, posłudze Słowa i Eucharystii, wierności wobec ludu, do którego są posłani. Narzeczeni wierności wzajemnej.
Wierność jest pierwszą z cnót; to ona nadaje naszemu życiu harmonię i jednolitość - w przeciwnym wypadku rozprysnęłoby się ono na tysiące chwilowych wrażeń jak na tysiąc szklanych odłamków.
1. Czy dbam o wierność w moich myślach, słowach i postawach?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz