Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie. Tak niech będzie dziś nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu (Dn 3,39a.40).
Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy (Mt 18,21-22).
Doświadczenie niewoli. Niemożność sprawowania zewnętrznego kultu, brak jakiegokolwiek sanktuarium. Ta sytuacja skłania do uznania, że jest to skutkiem niewierności i grzechu oraz wołania o Boże przebaczenie.
Zaufanie ma swoje źródło w doświadczeniu opieki ze strony Tego, który zawsze ochraniał swój lud. To wołanie serca pełne pokory i zawierzenia.
Uznanie grzechu, wyznanie winy, wołanie o przebaczenie, nie jest wystarczające. Zabiegając o miłosierdzie u Boga, musimy umieć przebaczać.
Jesteśmy zaproszeni do kształtowania w sobie wewnętrznej postawy przebaczania braciom.
Nieskuteczna jest prośba o przebaczenie, jeżeli nie potrafimy wybaczyć, nie można ufać w miłosierdzie i warunkować przebaczenia wobec braci. Nie można domagać się wyrównania własnych krzywd i zranień, nie zważając na te zadawane przez nas innym.
1. Czy jest we mnie zdolność przebaczania?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz