W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 18,1-3).
25 sierpnia 1621 roku pisał Kalasancjusz do swoich współbraci: Niech wszyscy się zgromadzą i udadzą do kościoła dla odmówienia "Te Deum laudamus" i dla złożenia dziękczynienia Panu, który jedynie w swoim miłosierdziu i bez żadnej naszej zasługi sprawił, że kardynałowie z kongregacji ds. zakonników udzielili mocnej i trwałej stabilizacji naszej kongregacji, uznając ją za zakon, przyznając jej śluby uroczyste i zatwierdzając Konstytucje, a to przy powszechnej akceptacji wszystkich kardynałów. Ta łaska wymaga od nas prawdziwej i głębokiej pokory, byśmy za pomocą tego bardzo skutecznego środka odnieśli wielki pożytek w nas i bliźnich.
W uroczystość św. Józefa Kalasancjusza Kościół ukazuje nam apostołów, którzy za wzór postępowania otrzymują dziecko. Małe dziecko, które Jezus wskazuje im, dorosłym mężczyznom.
Pytanie apostołów z Ewangelii to pytanie mężczyzn, którzy chcą wykorzystać własną ambicję, aby ona pomogła im osiągnąć największy możliwy stopień doskonałości w niebie.
Odpowiedź Jezusa wydaje się zdumiewająca: Dziecko ma być wzorem dla mężczyzn. Jezus nie mówi o pozostaniu dzieckiem - to byłby infantylizm. Takich ludzi, którzy przestali się rozwijać, pozostali dziećmi, można znaleźć wielu. Można u nich zaobserwować infantylne, bezkrytyczne i nieodpowiedzialne zachowania. Jezus mówi jednak o czymś innym - dziecko ma być wzorem, ideałem życia.
Zachować prostotę życia dziecka, będąc dorosłym. Wrażliwość na prawdę i ciekawość życia. Szczerość i ufność. Iść drogą, którą Pan Bóg wskazuje.
Jezus w swojej odpowiedzi idzie jeszcze dalej. Przyjąć dziecko. Jest wielu ludzi, którzy gotowi są usłużyć dziecku, chcą dać coś dziecku. Rodzice potrafią kupić dla dziecka worek różnych zabawek, przygotować odpowiedni pokój, jeszcze zanim dziecko się narodzi. Wszystko jest przygotowane dla dziecka, ale samo dziecko często nie jest przyjęte. Człowiekiem wielkiego formatu jest ten, kto potrafi przyjąć, ukochać dziecko.
Kalasancjusz poświęcił swoje życie Chrystusowi obecnemu w dziecku, ukochał Chrystusa obecnego w dziecku, szczególnie w dziecku ubogim.
1. Czym jest dla mnie Boże dziecięctwo?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz