Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców (Mt 2,16).
Historia, którą ukazuje Ewangelista Mateusz, to obraz największego barbarzyństwa i całkowite zaprzeczenie tego, czego wyrazem jest Boże Narodzenie. Kiedy Bóg tak bardzo angażuje się po stronie człowieka, że sam staje się jednym z nas, przychodzi jako Dziecko, człowiek podejmuje decyzję o zamordowaniu dzieci. Wydarzenie, które nie pasuje do radości Bożego Narodzenia, a nawet może być irytujące, bo wciąż przypomina o tragedii bardzo wielu niewinnych istot ludzkich.
Pierwsze czytanie proponuje nam drugą definicję Boga: pierwsza to Bóg jest Miłością, druga, wypowiedziana przez św. Jana to Bóg jest Światłością.
W Bogu nie ma żadnej ciemności. To światło, które niszczy nasze ciemności. Prawdziwe światło, które przychodzi od Boga, które możemy znaleźć w Słowie. Światło, które ujawnia nasz grzech i dlatego może też irytować, ale służy temu, by grzech został rozpoznany, wyznany i przebaczony. Człowiek nie może nigdy zrezygnować z poszukiwania tego światła, choć czasem jego jasność może ukłuć ludzką pychę i egoizm.
Święty Mateusz chętnie podkreśla w swojej Ewangelii, że Jezus jest nowym Mojżeszem ludu wybranego. Tak jak Mojżeszowi oszczędzona została śmierć zadekretowana wobec hebrajskich chłopców przez faraona, tak Jezus zostaje uratowany przed siepaczami Heroda. Jak Mojżesz wychowany w Egipcie przychodzi, by wyprowadzić Izraelitów z niewoli, tak Jezus, jako nowy Mojżesz, przybędzie z Egiptu, aby w sposób ostateczny wyzwolić człowieka z niewoli błędu i grzechu.
1. Co przeszkadza mi cieszyć się w pełni Bożym światłem?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz