Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą (Ez 37,24-25).
Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród» (J 11,49-50).
W Jezusie spełniają się wszystkie Boże obietnice. Lud Boży, rozbity i rozproszony, zjednoczy się. Powstanie nowy lud, którego centrum będzie stanowił Mesjasz.
Jezus jest skazany na śmierć. Powodem, dla którego zapada wyrok, jest ocaleniu ludu. On, Wichrzyciel wprowadzający zamęt, ma umrzeć, by naród ocalał.
Nieświadomie wypowiedziane przez Kajfasza proroctwo rodzi odkupienie i jedność ludu Bożego. W tej śmierci za naród i zmartwychwstaniu jest źródło życia dla każdego człowieka.
1. Czy Jezus jest dla mnie Królem i Pasterzem?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz