Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi (Dz 4,13-14).
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,14-15).
Cud uzdrowienia paralityka rozpoczyna zapowiedziane prześladowania. Wypowiedź Piotra wobec Sanhedrynu zmusiła stojących na czele ludu Izraela do zastanowienia.
Trudno zaprzeczyć faktom - cud się dokonał. Ale w swoim uporze nie chcieli przyjąć prawdy głoszonej przez Piotra. Zdumiewali się ich odwadze, ale prawdę odrzucili.
Jedyne, co mogli zrobić, to zakazać przemawiania, zakazać głoszenia prawdy i zagrozić karami.
Piotr i Jan wskazują na pierwszeństwo Bożych praw przed ludzkimi. Nie kwestionują posłuszeństwa ludzkim władzom, ale człowiek nie może uzurpować sobie pierwszeństwa przed Bogiem.
Święty Marek ewangelista w kilku słowach zamyka to, czemu inni ewangeliści poświęcili całe relacje. Podkreśla opór apostołów wobec prawdy o Zmartwychwstaniu. Aż sam Zmartwychwstały im to wypomniał.
Nie chcieli uwierzyć. Ale kiedy uwierzyli, otrzymali misję. Ich zadaniem jest głoszenie zmartwychwstania jako fundamentu wiary w Chrystusa Pana i Zbawiciela.
1. Czy widzę swoje życie jako misję głoszenia Zmartwychwstałego?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz