Otoczę opieką to miasto i ocalę je przez wzgląd na Mnie i na sługę mego, Dawida» (2 Krl 19,34).
Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy (Mt 7,12).
Bóg jest wierny.
Zobowiązał się do opieki nad ludem i wierny jest swoim zobowiązaniom. Wobec niewierności człowieka upomina się o zawarte przymierze, ale sam nie odwraca się od swojego słowa.
Ta wierność sobie i swojemu ludowi jest stała w całej historii zbawienia i pozostaje fundamentem naszej wiary i zaufania do niego.
Złota reguła przytoczona przez św. Mateusza jet zachętą do miłości i dobra.
Jesteśmy zaproszeni do podjęcia inicjatywy na rzecz dobra, niezależnie od tego, jak postępują inni i bez oczekiwania jakiejkolwiek rekompensaty za nasze zachowanie.
Dobro przez nas czynione może spotkać się z życzliwością, daje nam zadowolenie i radość, ale nasze zadowolenie nie jest celem. Jest bonusem.
Czynimy dobro, ponieważ jest dobre! Czynimy dobro, bo w tym zawiera się nasze naśladowanie Chrystusa, który zawsze czynił dobro! On przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich.
1. Czy ufamy Bogu, kiedy doświadczamy zła?
2. Czy wobec niewdzięczności czynimy dobro?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz