Sobota III Tygodnia Adwentu

    Anioł rzekł do niego: «Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Na to rzekł Zachariasz do anioła: «Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku» (Łk 1,13.18).

    Bóg spełnia obietnice i odpowiada na ludzkie pragnienia. Ale Bóg nie chce działać bez udziału człowieka. Dlatego Jego zbawcze działanie poprzedzone jest dialogiem i zaproszeniem człowieka do współpracy. 

    Zachariasz wobec Bożego posłańca jest sceptyczny. Stary kapłan Starego Testamentu reprezentuje stare Przymierze. Zmęczył się już czekaniem, nie wierzy, że wszystko może się zmienić. 

    Brak zaufania, wiary i nadziei sprawia, że staje się głupcem, który nie potrafi otworzyć się na Bożą wszechmoc. 

    Możemy jak Zachariasz być praktykującymi, religijnymi ludźmi, a jednocześnie zamknąć się na nowość Boga. Sceptyczni wobec Jego działania i wszechmocy. Można zwątpić, że rzeczywistość się zmieni, że ludzie mogą się nawrócić. 

    Wtedy owszem, możemy uczestniczyć w obrzędach, ale nasze życie nie będzie świadectwem Bożego działania. 

    Boże Słowo wzywa nas, byśmy odrzucili wahania, wątpliwości, sceptycyzm i wyrachowanie. Byśmy uwierzyli, że Boże obietnice, jakkolwiek wydawałoby się niemożliwe, spełniają się i jesteśmy zaproszeni, aby w tym zbawczym dziele Boga uczestniczyć.

1. Jak odpowiadam na Boże natchnienia?