Święty Łukasz od samego początku ukazuje Jezusa jako nierozpoznanego i odrzuconego proroka. Od poszukiwania miejsca w Betlejem Jezus nie jest rozpoznany i przyjęty.
Zaczyna także ukazywać różne elementy tego odrzucenia. Łukasz ukaże pięć różnych elementów, dziś koncentruje się na szabacie.
Faryzeusze zaczęli strofować uczniów Jezusa, uznając, że czynią coś, na co Prawo nie pozwala. Księga Wyjścia, na którą powołują się faryzeusze, mówi: Przez sześć dni będziesz pracował, a siódmego odpoczniesz. Odpoczniesz od siewu i od żęcia. Ustna tradycja rabiniczna w swoim zapale przestrzegania Prawa, zakazała także łuskania kłosów rosnących przy drodze...
Okazuje się jednak, że Jezus jest bardziej radykalny od swoich przeciwników - odwołuje się do sytuacji nadzwyczajnej ze Starego Testamentu. Dawid, uciekając przed Saulem, głodny i wyczerpany, otrzymał od najwyższego kapłana poświęcony chleb, który spożywać mogli tylko kapłani. To już nie były pozostawione przy drodze kłosy na polu, ale poświęcony, wyłączony ze sfery profanum, chleb. W ten sposób Jezus usprawiedliwia działanie swoich uczniów - odwołuje się do autorytetu Pisma. A następnie ukazuje coś, o czym faryzeusze zapomnieli: w centrum jest człowiek, a nie posłuszeństwo dla samego posłuszeństwa, czy Prawo dla samego Prawa.
Odpoczynek szabatu w zamyśle Stwórcy jest w służbie osoby, ma służyć dobru człowieka.
1. Jak wygląda moje świętowanie niedzieli?
Jezu, Panie szabatu i mojego życia, dla Ciebie mogę być i głodna, ale wiem, że póki idę z Tobą, to tak jak o apostołów, zadbasz i o mnie, i nasycisz chlebem dającym życie wieczne. (proszę o chleb Eucharystii, chleb Słowa, dużo kromek cierpliwości, pokory, zrozumienia i wyrozumiałości, wiele okruszyn nie szukania siebie).
OdpowiedzUsuń