Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego (J 17,14-15).
Paweł się żegna, a jego słowa wyraźnie pokazują, że jest świadomy własnej słabości, słabości pasterzy, którzy mają prowadzić lud oraz słabości wspólnoty, którą zostawia w Efezie. Dlatego zaczyna od zalecenia i przestrogi: uważajcie na samych siebie i na całe stado. Zadbajcie o swój własny styl życia i bądźcie ostrożni. Aby nauczanie i słowa pasterzy były wiarygodne, muszą być potwierdzone życiem i postepowaniem.
Poleca ich Bogu, prosząc o zaufanie w Jego moc i potęgę Bożego Słowa. Tylko tak można sprostać wymaganiom. Głównym bohaterem historii wspólnoty jest i będzie sam Bóg i Jego Słowo. Tylko tak będą mogli skutecznie odeprzeć działanie zła, które zagraża zarówno z zewnątrz, jak i z wewnątrz wspólnoty.
W podobnym duchu jak św. Paweł, Jezus żegna się z uczniami. Modli się za nich, daje ostatnie zalecenia i prosi Ojca za nimi. Powierza ich mocy Boga, aby Ojciec ustrzegł ich i nas od zła. Jesteśmy posłani do świata i pośród świata mamy realizować swoje zadania. Jesteśmy narażeni na zło, ale Ojciec ma moc:
* ustrzec nas przed złem;
* zachować nas w swoim imieniu;
* uświęcić w prawdzie.
Przekazałem im Twoje słowo... Jedyne narzędzie, które pozwala pracować w Pańskiej winnicy i przyjęte, staje się źródłem radości.
1. Jak realizuję pośród świata swoje apostolstwo?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz