Wtorek 12. Tygodnia Zwykłego - wsp. św. Alojzego Gonzagi

    «Panie, Boże Izraela! Otwórz, Panie, Twoje oczy, i popatrz! Słuchaj słów Sennacheryba, które przesłał, by znieważać Boga żywego. Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas z jego ręki! I niech wiedzą wszystkie królestwa ziemi, że Ty sam jesteś Bogiem, o Panie!» (2 Krl 19,15-19).

    Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy (Mt 7,12).

    Arogancja jednego władcy spotyka się z pokorą drugiego. Król Asyrii opiera się na swojej potędze militarnej - koniach, rydwanach, jeźdźcach. Przyłączył do swojego królestwa Syrii i Izraela, a teraz to samo chce uczynić z Królestwem Judy, którą rządzi Ezechiasz.

    Pokorna modlitwa przynosi efekt - Jerozolima nie została zdobyta, a pyszałek musiał powrócić do Asyrii. To moc pokornej i ufnej modlitwy zwycięża pychę, arogancję i ludzkie zadufanie. 

    Jezus posyła nas, abyśmy głosili Słowo Boże i dawali świadectwo. Wymaga to jednak roztropności, kiedy spotykamy się ze złym nastawieniem i intencjami. Nie brakuje tych, którzy orędzie Ewangelii chcą podeptać, odrzucając posłańca, zniesławiając czasem. 

    W takiej sytuacji najlepszą zasadą wydaje się ta, którą proponuje nam Jezus: Traktuj innych tak, jak byś chciał być sam traktowany, a nie tak, jak jesteś traktowany. 

1. Czy szukam w modlitwie rozwiązania trudnych spraw?