Po wyjaśnieniu przypowieści o ziarnie, gdzie Jezus mówił o słuchaniu, przyjmowaniu i wprowadzaniu w życie Bożego słowa, słyszymy dalsze wskazania - o potrzebie promieniowania Słowem, które przyjmujemy.
Święty Łukasz ukazuje relację między Słowem a Światłem. Światło nie tylko rozświetla rzeczywistość, ale samo jest rzeczywistością, którą mamy kontemplować.
Nikt nie zapala lampy... Logiczne, że nikt nie zakrywa zapalonej lampy, ma ona spełniać swoją funkcję, jaką jest rozświetlanie ciemności. Jezus zapalił światło, które złożył w ręce swoich uczniów, w serca swoich uczniów, aby oni mogli być światłem dla innych. To jest zadanie każdego wierzącego, by nieść i świadczyć o Słowie, które nie może być ukryte ani zgasnąć.
Uważajcie więc, jak słuchacie... Uczeń Jezusa ma swoją tożsamość, która wypływa z tożsamości Mistrza. Słuchanie jest jedną z podstawowych postaw, która jest niezbędna, by przyjąć Słowo do serca i wprowadzać je w życie.
Ten, kto ma postawę ucznia, kto słucha Mistrza, otrzymuje światło Słowa, owocuje i wzrasta. Brak zasłuchania w Słowo sprawia, że oddalamy się od tego, co najważniejsze, od samego Jezusa. Może żyć złudzeniami, że jest blisko, ale bez żywego kontaktu ze Słowem, bez zaangażowania w Słowo, nie da się być Światłem.
1. Czy podejmuję wysiłek, by Ewangelia była lepiej znana przeze mnie i tych, którzy są wokół mnie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz