XXV Niedziela Zwykła

Pan pochwalił tego nieuczciwego zarządcę, bo przezornie postąpił. Synowie bowiem tego świata roztropniejsi są w stosunku do siebie niż synowie światłości. I Ja wam mówię: zdobywajcie sobie przyjaciół mamoną niesprawiedliwości, aby gdy już się ona skończy, przyjęto was do namiotów wieczności (Łk 16,8-9).

           Kiedy czytamy Ewangelię i przypowieść Jezusa, pochwała, jaką wyraża Jezus może zdumiewać. Wydaje się przeczyć nauczaniu proroka Amosa z pierwszego czytania.

     Kluczem do zrozumienia tej przypowieści są słowa, które ją kończą: synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi, niż synowie światłości. Jesteśmy dziećmi tego świata, a jednocześnie wszyscy jesteśmy powołani do wieczności. Często podejmujemy wiele wysiłku, potrafimy być pomysłowi i sprytni w załatwianiu spraw doczesnych, ale nie brakuje nam tego zaangażowania i troski w podejściu do wiecznego zbawienia. 

            Nasze życie toczy się pośród przemijającego świata, ale jest drogą ku wieczności. W tym codziennym zmaganiu się z dobrami ziemskimi, rzeczywistymi, ale nie ostatecznymi, jesteśmy poddawani próbie. To pośród tego świata i zarządu ziemskimi dobrami możemy poznać, czy jesteśmy dziećmi światłości, czy tylko dziećmi tego świata.

    Posługując się pieniędzmi, możemy czynić sprawiedliwość, nawiązywać nowe braterskie relacje, służyć potrzebującym. Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Jesteśmy zaproszeni do mądrego gospodarowania naszymi dobrami, nie gromadzenia, nie stawiania pieniędzy jako celu samego w sobie, ale jako środka do życia i budowania bardziej sprawiedliwej rzeczywistości.

    Jezus nie mówi: gdyby wam zabrakło, ale gdy wszystko się skończy… Te dobra i bogactwa, o które zabiegamy za życia, na pewno się skończą, nie zabierzesz ich z sobą do grobu. Ale dobra, które gromadzimy na życie wieczne, dobra wypływające z uczciwości, sprawiedliwości i wielkoduszności, będą tymi, które otworzą nam drogę ku wieczności, bo będą więzią przyjaźni z Jezusem, więzią zdobywaną w postępowaniu z Jego braćmi. Jezus uczy nas właściwej hierarchii dóbr w naszym życiu.

     Możemy do tych wskazań Jezusa podejść z zaufaniem i starać się nimi żyć. Ale możemy też podejść inaczej, jak niektórzy spośród słuchających Jezusa, którzy chciwi na grosz, wyśmiewali Go…

1. Czy dobrze wykorzystuję te dobra, którymi dysponuję? Komu i czemu one służą?