Jednym z najważniejszych aspektów publicznej działalności Jezusa stało się nauczanie. Oprócz nauczania wyniesionego z domu, z religijnego punktu widzenia, nie znamy innego nauczyciela Jezusa, jak Ojciec w niebie, na którego Jezus zawsze zwraca uwagę.
Wola Ojca była tym najważniejszym źródłem, z którego czerpał. To jest główne źródło Jego nauczania. Jezus żył patrząc na Ojca, słuchając Go, aby podążać za Jego słowami i pragnieniami, w postawie całkowitego oddania i posłuszeństwa.
Święty Marek nie mówi nam, co komentował Jezus w Kafarnaum, ale podkreśla charakterystyczną cechę nauczania Jezusa: władzę, z jaką przemawiał, autorytet, który promieniował od Niego.
Ten autorytet nie wynikał z tonu głosu, ani z pewności, z jaką nauczał, ani ze stanowczości, z jaką mówił. Autorytet wypływa ze spójności, jaka w Nim była, jaka istniała między tym, co głosił i co robił… Jego autorytet przekładał się na działanie. Jego nauczanie wypływa z głębi Jego istoty, ucieleśnia to, czego naucza.
Co więcej, Jego autorytet sprawia, że ludzie, którzy prawdziwie Go słuchają, wzrastają, przemieniają się, stając się autorami własnej historii. Autorytet Jezusa czyni ich odpowiedzialnymi za ich czyny, prowadzi ich do prawdziwego życia, wyzwala.
Każdy z nas może dziś zadać sobie pytanie: Jaki wpływ na moje życie mają słowa i znaki Jezusa? Czy akceptuję Jego autorytet? Czy mnie również przemienia?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz