Środa 4. Tygodnia Wielkanocy

    Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich (Dz 13,2-3).

    Jezus zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał (J 12,44).

    Barnaba i Paweł dopiero co wrócili z misyjnej wyprawy, a Duch Święty ma już dla nich nowe zadanie. To wyraźny znak: w dziele Bożym nie ma miejsca na stanie w miejscu, na stagnację. Jeśli przeżywamy naszą wiarę zgodnie z natchnieniami Ducha, jest ciągły dynamizm. Potrzeba twórczej wierności, otwartości, a wówczas Duch popycha do głoszenia i dawania świadectwa.

    Drugie ważne wskazanie z tego fragmentu Dziejów Apostolskich dotyczy rozeznawania woli Bożej, które dokonuje się we wspólnocie oraz w wymiarze indywidualnym. Dokonuje się to poprzez modlitwę i  post. To właśnie poprzez modlitwę i post wspólnota chrześcijańska może stać się bardziej świadoma Bożego planu. To dwa środki, które zawsze mamy do dyspozycji. 

    I wreszcie - misja, która jest owocem rozeznania, jest misją wspólnoty, która posyła. 

    W Ewangelii uderza dziś szczególnie fakt, że głośno woła. To koniec Jego publicznej działalności. Woła głośno, bo chce otworzyć człowieka na przesłanie o zbawieniu. To wezwanie, bardzo głośne, do słuchania i zachowywania Jego Słowa, bo jest to Słowo, które daje nam życie!

    To wołanie głośne Jezusa wyraża wielkie pragnienie Jego serca, abyśmy porzucili naszą przeciętność i obojętność. Jezus woła, byśmy ostatecznie zdecydowali się na Niego i Jego Ewangelię! Jezus woła głośno, bo Mu na nas zależy, a stawką jest nasze życie - życie wieczne.

Jak często podejmuję modlitwę i post przed ważnymi życiowymi decyzjami?