Środa w Oktawie Wielkanocy

    Przystanęli smutni. Jeden z nich, imieniem Kleofas, odezwał się do Niego: "Chyba tylko Ty jeden mieszkasz w Jeruzalem i nie wiesz, co się w tych dniach tam wydarzyło... Chodzi o Jezusa z Nazaretu. To był Prorok. Człowiek mocny w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu. I jakże możliwe, że nasi arcykapłani wydali Go na wyrok śmierci  i ukrzyżowali Go. A myśmy się spodziewali... (Łk 24,17b-18.19b-21a).

    Głębokie rozczarowanie i frustracja. Nadzieje pokładane w Jezusie zostały całkowicie zawiedzione. Potężny w czynach i słowach Prorok został potępiony przez władze i ukrzyżowany z rozkazu Piłata. 

    Zatrzymali się ze smutkiem. Mówią o pogrzebanej nadziei, o zniszczonym marzeniu. Myśmy się spodziewali... 

    Warto odnaleźć się w tej rzeczywistości uczniów. Wiele życiowych planów i projektów przekreśliło życie, decyzje nasze i innych, sytuacje, które przyszły i przyniosły rzeczywistość, którą musieliśmy przyjąć, a przecież myśmy się spodziewali... Ile planów zmieniła wojna w Ukrainie czy w Izraelu? ile zostało przekreślonych w jednej chwili...

    Jezus nie zmienił rzeczywistości uczniów. Nie cofnął czasu do tych chwil przed Golgotą. Nie możemy oczekiwać, że nagle zainterweniuje w nasze życie w jakiś niezwykły magiczny sposób i wrócimy do przeszłości. 

    Nie oznacza to jednak Jego nieobecności. To Jego obecność pozwala nam odczytać w inny sposób naszą rzeczywistość, stawić czoła różnym bolesnym doświadczeniom. Dzięki Jego obecności potrafimy odczytać rzeczywistość, nawet tę trudną rzeczywistość, oczami wiary, w świetle Jego Słowa: I wyłożył im dotyczące Go we wszystkich Pismach słowa...

W jaki sposób doświadczenie wiary zmienia moje spojrzenie na rzeczywistość świata?