Sobota 26. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Faustyny Kowalskiej

    Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie (Łk 10,20).

    Entuzjazm bił od uczniów po zakończonej z sukcesem misji, powierzonej im przez Jezusa. Mogli doświadczyć Bożego działania i mocy. Radość jest nagrodą dobrych pracowników. 

    Radość to temat często powracający w Ewangelii św. Łukasza. Jan Chrzciciel podskoczył z radości w łonie swej matki, radość jest zapowiada przez anioła w Betlejem, po doświadczeniu ucisków radość stanie się udziałem uczniów, radość wypełnia serca tych, którzy słuchają i zachowują Słowo, Bóg okazuje radość z nawrócenia grzesznika, radość odbiera apostołom słowa, kiedy widzą Zmartwychwstałego, wracają do Jerozolimy z Emaus i po wniebowstąpieniu Jezusa pełni radości...

    Tym, na co warto zwrócić uwagę w dzisiejszej Ewangelii, jest ukazanie przez Jezusa radości w odpowiedniej perspektywie:

* radość uczniów wynika z tego, że moc szatana została ujarzmiona - widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica... mówi Jezus.

* zło straciło swą moc - dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi... Mogli stawić czoła złu dzięki mocy Jezusa;

* Jezus wskazuje prawdziwy powód do radości: cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie... Imię jest odniesione do osoby, która je nosi. Całe wasze życie jest w rękach Pana Boga, On trzyma was blisko siebie, należycie do Ojca, należycie do Życia. To On jest źródłem wiekuistej radości. 

    Powinni się radować nie z powodu sensacyjnych sukcesów swej misji, bo te nie zawsze będą widoczne. Władza nad złem nie gwarantuje udziału w prawdziwym życiu. Radość ma swoje źródło w tym, że należą do Bożego ludu, że są Jego dziećmi. 

    Jezusa również przepełnia radość. Wybucha okrzykiem radości, ponieważ objawienie Boga jako Ojca i nadejście Jego królestwa jest oferowane wszystkim, ale to pokorni i prości je przyjmują, a nie mądrzy i roztropni. 

    Prości i pokorni, to ci, który żyją pragnieniem bliskości Boga, ponieważ tylko w Nim pokładają nadzieję. Mądrzy i roztropni, którzy ufają sobie i ziemskich zabezpieczeniach, nie potrafią otworzyć się na nadzieję...

Gdzie szukam źródeł swojej radości?