Piątek 31. Tygodnia Zwykłego

    Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana Jezusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować ( Flp  3,20-21).

    Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać (Łk 16,2b).

    Jesień, spadające liście, nawiedzane groby bliskich, cmentarze wypełnione światłem zniczy - to wszystko mówi nam o naszej przemijalności, a zarazem jest świadectwem naszej wiary, że to jednak nie koniec, że nasza ojczyzna jest w niebie. Nasze życie nabiera pełnego sensu dopiero w blasku zmartwychwstania - w Chrystusie, który może wszystko co jest, sobie podporządkować. 

    Święty Paweł stawia nas dzisiaj na baczność - chce, byśmy nie stracili z oczu naszego statusu, jako chrześcijan: jesteśmy obywatelami nieba! Każdy z nas na mocy chrztu świętego otrzymał ten szczególny paszport, potwierdzający naszą przynależność do Boga. 

    Nasze życie opiera się na Bogu, który nas kocha i troszczy się o nas. Jesteśmy wezwani do zawierzenia Bogu, który mówi do nas w swoim Słowie.  Mieć nadzieję w Bogu, który jest naszym dziedzictwem. Jesteśmy zaproszeni, aby kochać Boga Jego miłością, która została rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany. Kochać Go w Nim samym i naszych braciach i siostrach. 

    I św. Łukasz stawia nas do pionu: zdaj sprawę ze swego zarządzania! Jezus opowiada przypowieść o nieuczciwym rządcy, aby nam uświadomić potrzebę starania i zabiegania o najważniejsze rzeczy w naszym życiu - o zbawienie. Nie pochwala nieuczciwości, ale swoistą przedsiębiorczość, staranie i spryt, jakim człowiek potrafi się wykazać, zabiegając o ziemskie, doczesne sprawy. Człowiek potrafi wiele zrobić, aby zadbać o ziemską przyszłość. Dlaczego zatem to, co naprawdę cenne, nasza wieczność, nie popycha nas do działania i wysiłku, nie napędza naszego sprytu, by nie zmarnować wiecznego szczęścia?

    Przezorność nieuczciwego rządcy powinna nas uczyć zdolności przewidywania i dalekowzroczności, wykraczającej poza ziemski horyzont. Powinniśmy umieć przewidzieć konsekwencje naszych działań, to, w jakim stopniu mogą one służyć dobru. Zawsze z tą perspektywą, że nasza ojczyzna jest w niebie. Tej perspektywie podporządkować życie.

Na ile w mojej codzienności obecna jest perspektywa nieba?