Piątek 1. Tygodnia Wielkiego Postu

    Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu (Ez 18,26-27).

    Prorok Ezechiel uświadamia nam potrzebę osobistego nawrócenia, konieczność osobistej odpowiedzialności za łaskę, która jest nam oferowana przez Boga. To główne przesłanie tekstu. 

    Każdy, kto chce żyć w zgodzie ze Słowem, jest odpowiedzialny za przyjęcie łaski, Bożej miłości lub za jej odrzucenie. 

    Wielkim pragnieniem Boga jest to, by każdy osiągnął zbawienie. Ezechiel mówi to w sposób obrazowy, jakby powtarzając: nie chcę śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył. To jest Boży zbawczy plan.

    Często potrafimy obwiniać za zło i grzech innych, na nich zrzucać odpowiedzialność za własne upadki. W świetle Bożego Słowa taki mechanizm obronny wydaje się nieważny. Bóg nie osądzi nas za grzechy innych, ale też nie możemy wykorzystywać innych dla usprawiedliwienia własnych grzechów. 

    Zarówno grzech jak i nawrócenie mają niepowtarzalny osobisty wymiar.

    Nawrócenie zawsze jest podwójnym zadaniem: moim i Bożym. On chce nawrócenia grzesznika i zawsze jest gotowy przebaczyć. Ale człowiek musi się otworzyć na przebaczenie i nawrócenie, przemianę swojego życia. 

Jaki wymiar mojego życia woła dziś we mnie o nawrócenie?