Czwartek 1. Tygodnia Wielkiego Postu

    Jezus powiedział do swoich uczniów: "Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą (Mt 7,7-8).

    Modlitwa prośby jest modlitwą trudną w rzeczywistości, w której żyjemy. Wymaga nadziei, wymaga rozpoznania naszych prawdziwych potrzeb. Modlitwa prośby wymaga dojrzałości. Nasze modlitewne aspiracje nie mogą opierać się na egoistycznych zachciankach, wymagają oczyszczenia...

    Musimy na nowo napełnić się Bogiem, marzeniami, oczyścić nasze dziecinne oczekiwania, by wejść w dojrzałość wiary. Wiary w niezachwianą miłość, której nie przeraża nieobecność ani choroba, wiary w miłość pełną nadziei, która ukazuje się ze swoją gwałtowną determinacją i odważnym wysiłkiem, by żyć i kochać. 

    Nie możemy zrezygnować z poszukiwania odwagi, by kochać, ani nie możemy zrezygnować z odwagi, by wierzyć w miłość pomimo rozczarowań, których możemy doświadczyć; musimy być napełnieni odwagą, by nadal kochać tak, jak Bóg nas kocha.

Na ile moja modlitwa jest wolna od egoistycznych zachcianek?