I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu» (Mk 2,27-28).
Jedno z najbardziej znanych zdań Jezusa. Zdań, które mogą właściwie ukształtować ludzkie serce, wskazać właściwy kierunek, wspierać w rozwiązywaniu życiowych dylematów i dokonywać właściwych wyborów.
Przyzwyczajamy się i staramy się żyć według określonych zasad i norm, które porządkują życie, ułatwiają funkcjonowanie w społeczeństwie. Ale jednocześnie można wpaść w pułapkę absolutyzowania norm, prawa, tradycji i zwyczajów, zapominając, że nie są one celem samym w sobie i winny służyć życiu i dobru człowieka.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjygfs0uEYV36MvR9hJR37LZ6tW4lE1vpb_uO8mhv0CPgjUr3SA3732T-iKXs-OufQYGtxvuEe9PK7PFhr_nYHx5p42SLYusWgLbpwESQFroz0U-9umb9mh7N8YPhCQTqbpnzISjf9RbVYO/s320/DSI-1024x576.jpg)
Prawo jest na służbie wobec osoby, jej wolności i godności. Wszelkie skrajności są niebezpieczne, prowadzą do fundamentalizmu, moralizatorstwa i poprzestawania na tym, co zewnętrzne - rytu. Jezus podkreśla wartość osoby.
1. Czy przyjęte przeze mnie normy postępowania służą harmonii życia?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz