Środa II Tygodnia Zwykłego - 22.01

     Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschłą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Stań tu na środku!». A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?» Lecz oni milczeli (Mk 3,1-4).

      Stań na środku. Szabat, synagoga. Wydaje się, że  w centrum winien znajdować się zwój Tory - święty tekst do czytania i wyjaśnienia. Tak nakazuje Tradycja. 

       W miejsce jednak Tory Jezus stawia człowieka. To człowiek ze swoimi potrzebami jest największą świętością. Nie ma znaczenia miejsce, czas, dzień, kiedy człowiek potrzebuje pomocy. 

     Ci, którzy cierpią, są odsuwani na bok, skazani na samotne przeżywanie bólu, z dala od ludzkich oczu.  Różne mogą być powody, nawet estetyczne, by nie psuć ładnego obrazka radosnych i zdrowych wyznawców. Jezus na to nie pozwala - stań na środku - porzuć izolację, odrzucenie, samotność. Stań na środku!

     Ręka - uschła, niewładna, bez czucia i ruchu. Ręka

pozbawiona podstawowych swoich funkcji. Nie da się nią przytulić, przywitać, pomóc, pracować, pobłogosławić. Można jedynie rządzić twardą ręką, ale to nie pozwala wyjść z zamkniętego kręgu samotności. 

    Wyciągnij rękę - poprzez uzdrowienie Jezus nadaje ręce jej właściwe znaczenie - otwiera człowieka na działanie i kreatywność. To jest dłoń pełna życia, twórczej siły, możliwości wyrażania dobra, przyjaźni, powitania, błogosławieństwa. 

1. Czy moje ręce służą dobru innych ludzi?