Środa 3 Tygodnia

    Chrystus złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga... Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani (Hbr 10,12.14).

    Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: «Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać (Mk 4,2-3).

    Chrystus kapłan poprzez własną ofiarę na krzyżu dopełnił odkupienia. Owo zasiadł oznacza, że Jego misja została zakończona. Nie ma potrzeby nowych ofiar. Zwyciężył śmierć i uwolnił nas od grzechów. Z Jego ostatecznego poddania się rodzi się zbawienie wszystkich. Eucharystia nie jest powtarzaniem ofiary, ale uobecnieniem tej jedynej, którą złożył On - Kapłan na ołtarzu krzyża, ofiarując się za nas. Dzięki tej ofierze otrzymujemy łaskę po łasce.

    Mówił w przypowieściach. Mówił językiem, który był i jest zrozumiały dla człowieka, bo płynie z codziennego doświadczenia. 

    Widzę w tym rzucanym ziarnie Słowo - samego Jezusa. Kiedy ziarno spocznie w ziemi, staje się żywą istotą, której rozwój zależy od troski, jaką każdy człowiek jej poświęca. 

    Różne możliwości lub reakcje na to ziarno złożone w glebie naszego życia. 

    Kamieniste podłoże. Człowiek ulega ułudzie samowystarczalności. Ufa bogactwom materialnym, ziemskim zabezpieczeniom. Z tego rodzi się obojętność na Boże wezwanie. Odłożyli na bok Słowo.

    Skalisty grunt. Człowiek przyjmuje Słowo powierzchownie. To ciekawe, ale... i na tym kończy się to, co oferuje ziarnu. Nie może wykiełkować. Powierzchowność cieszy się blaskiem, ale nie pozwala światłu rozświetlić życia. Brakuje głębokich przekonań, które sprawiają, że ziarno objęte jest troską.

    Cierniste i zachwaszczone grunty. Człowiek przyjmuje Słowo z zainteresowaniem, a nawet z entuzjazmem. Bezpośrednie troski, jakie pojawiają się w życiu spychają jednak Słowo na dalszy plan. Interesy i sprawy obce Słowu zajmują pierwsze miejsce. Zasiane i przyjęte, ale brak opieki sprawia, że więdnie i umiera. Entuzjazm zostaje sprowadzony do miłego wspomnienia.

    Urodzajna ziemia. Człowiek przyjmuje i ceni Słowo, podejmuje starania, by wydało owoc. Ziarno - Słowo stanowi punkt odniesienia, którego nie można zaniedbać. Ono nadaje sens codziennym wyborom, zmaganiom, radościom i smutkom. 

1. Jaką wagę ma Słowo Boże w moim życiu?