Sobota 4 Tygodnia

    Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami (Hbr 13,15-16).

    Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!» (Mk 6,30-31).

    Zakończenie Listu do Hebrajczyków ukazuje życie ucznia jako ofiarę uwielbienia. Ofiarę, w której jest miejsce na wzajemną pomoc, wdzięczność wobec tych, którzy towarzyszą w drodze wiary. To również doświadczenie wspólnoty z innymi, a przede wszystkim doświadczenie działania Boga, który przemienia ludzkie serce. 

    Doświadczenie procesu, jaki się dokonuje w ciągu drogi, dzięki łasce. Trzeba tylko pozwolić działać Bogu w swoim sercu przez Jezusa. 

    Można powiedzieć Mu wszystko, opowiedzieć o swoich radościach, pracy, trudach i niepowodzeniach. Jak apostołowie. On, dobry Pasterz, potrafi słuchać, odczytywać pragnienia serca. Wie, kiedy potrzebny jest odpoczynek i spokój. Zna miejsca, gdzie można odpocząć. 

1. Czy pozwalam Bogu działać we mnie?