Poniedziałek 17. Tygodnia Zwykłego - wsp. świętych Joachima i Anny

    Owi ludzie - to ludzie miłosierdzia, ich sprawiedliwe czyny nie poszły w zapomnienie. Wraz z ich potomstwem przetrwały, synowie ich dobrym dziedzictwem (Syr 44,10-11).

    Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć, na co wy patrzycie, a nie zobaczyli, i usłyszeć, co wy słyszycie, a nie usłyszeli (Mt 13,17).

    W encyklice Redemptoris Mater Jan Paweł II napisał, że obecność Maryi pośród Izraela, tak dyskretna, że prawie niezauważalna dla Jej współczesnych, zajaśniała jasno przez Przedwiecznym, który związał tę nieznaną Córę Syjonu ze zbawczym planem, obejmującym całą historię ludzkości.

    Dyskretne życie Maryi miało się łączyć z milczeniem na temat przodków. A jednak liturgia Kościoła zdaje się próbować przeniknąć tę ciszę, nie tyle po to, by zaspokoić naszą ciekawość, lecz aby dać nam okazję do świętowania Bożych planów historii ludzkości, która miała się stać historią odkupienia. 

    Już same imiona rodziców mówią wiele: Joachim - Bóg przygotowuje... Anna - łaska...

    Antyfona na początek Eucharystii mówi nam o radości: chwalmy Joachima i Annę za ich córkę; w niej Pan dał im błogosławieństwo wszystkich narodów. Bohaterami są rodzice Maryi, ale obiektem uwielbienia jest Boża Opatrzność, która w Maryi przygotowuje drogę na przyjście Zbawiciela. 

    Nie wiemy wiele o rodzicach Maryi. Źródłem są apokryfy. Jedni lokalizują dom Joachima i Anny w Jerozolimie w pobliżu sadzawki owczej - mieli tam przybyć z Galilei. Inna tradycja wskazuje na miejsce w Galilei - Sepforis, gdzie pozostały ruiny twierdzy krzyżowców. 

    Wspomnienie świętych Joachima i Anny jest dobrą okazją, aby przypomnieć sobie ludzkie korzenie Jezusa. Ewangelia przywołuje słowa samego Jezusa, którymi oznajmił swoim współczesnym, że mieli szczęście zobaczyć i usłyszeć to, czego pragnęli prorocy i sprawiedliwi dawnych czasów. Z drugiej strony zwyczajowy obraz św. Anny towarzyszącej Maryi i małemu Jezusowi wskazuje, także w czasach indywidualizmu i zanikania relacji międzypokoleniowej, konieczność więzi i porozumienia. Zachęta Syracha do wdzięcznej pamięci o przodkach jest tym zaproszeniem do relacji, pamięci i wdzięczności. Zakończę myślą papieża Benedykta: dziadkowie pozostają świadkami jedności, wartości opartych na jednej miłości, która rodzi wiarę i radość życia.

1. Jak wyglądają moje relacje międzypokoleniowe w rodzinie?