Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny (Dn 7,9).
Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» (Mk 9,3-4.7).
Relacja o przemienieniu znajduje się w Ewangelii po pierwszej z trzech zapowiedzi śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Znajduje się zatem na początku drogi cierpienia, drogi pasyjnej. Jezus bierze trzech najbliższych uczniów: Piotra, Jakuba i Jana, których powołał na początku Ewangelii, którzy będą zaproszeni, aby być blisko przy Nim w Getsemani - właśnie ich zabiera na górę.
Przemiana Jezusa dokonuje się w tajemniczy sposób - tym co dominuje w obrazie jest światło, które przenika szaty i twarz. To światło jest odbiciem boskości. To również wyraz sprawiedliwości (świętości).
To właśnie w tym kontekście na scenie pojawia się Mojżesz i Eliasz i rozpoczynają dialog z Jezusem. Jezus nie rozmawia z przedstawicielami instytucji politycznych czy religijnych - Dawidem, Salomonem czy Aaronem, ale z tymi, którzy reprezentują Prawo i Proroków, które Jezus interpretuje i wypełnia. Taka jest Jego misja - nadać pełnię Prawu i wypełnić zapowiedzi proroków.
Piotr, w swojej porywczości, jak przy wielu innych okazjach, proponuje rozbijanie namiotów. Ze świetlistego obłoku, symbolizującego obecność Boga, rozlega się głos. Ten świetlisty obłok towarzyszył Izraelitom na pustyni, okrywał Namiot Spotkania, a teraz okrywa Jezusa. Bóg objawia apostołom tożsamość Jezusa: To jest mój Syn umiłowany. Jego słuchajcie!
Słuchać Boga. Pierwsze Boże przykazanie - słuchaj Izraelu! Słuchanie jest zawsze wymogiem bycia uczniem. Nie chodzi jednak w słuchaniu Boga o słuchanie słów. Kiedy Bóg mówi: Słuchaj!, słuchajcie!, to mówi: bądź posłuszny!
Wsłuchiwanie się w Słowo jest sercem duchowości biblijnej. Słuchać i wykonywać to, co się słyszy. Wielkim grzechem Izraela na przestrzeni dziejów było to, że nie słuchali głosu Boga - mój lud nie był mi posłuszny!
Ojciec zaprasza nas do słuchania Jezusa, który jest Jego Słowem.
Muszą zejść z góry. Światło znika. A jednak pozostanie na zawsze w ich sercach, w ich pamięci. Pięknie o tym doświadczeniu mówił Jeffrey Hoffman, amerykański kosmonauta. W 1985 roku odczytał z kosmosu takie słowa: Nie można pozostać na górze na zawsze, trzeba znowu zejść... Ten, kto jest na górze, wie, co jest na dole, ale ten, kto pozostaje na dole, nie wie, co jest na górze. Wspinasz się, widzisz, schodzisz. Potem już nic nie widać. Ale on widział. Kiedy nie można już widzieć, można przynajmniej nadal wiedzieć, że są rzeczy w górze.
I są takie świetliste momenty w naszym życiu, które rozświetlają szarą codzienność. Trzeba o nich pamiętać, przywoływać je, aby móc przejść również te etapy drogi, które spowite są ciemnością, cierpieniem.
1. Jakie momenty mojego życia mogę wskazać jako przepełnione Bożym światłem?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz