Środa 29. Tygodnia Zwykłego - wsp. św. Jana Kantego

    Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce (Rz 6,13-14). 

    Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce (Łk 12,45-46).

    Paweł tłumaczy Rzymianom na czym polega dar otrzymany przez wiarę. Obdarzeni łaską Chrystusa powinniśmy żyć nowym życiem, ale nasze słabości, poszukiwanie wygody, nasze przyzwyczajenia sprawiają, że łatwo ulegamy temu, co przyjemne i, nawet nie zdając sobie z tego do końca sprawy, pozwalamy na to, by w nasze życie weszły wartości, które nie są zgodne z Ewangelią. 

    Potrzeba zatem nieustannej uwagi na otrzymany dar łaski, by go nie zagubić. 

    Ewangelia proponuje nam dwa obrazy związane z uwagą i czuwaniem. Pierwszy obraz wskazuje konieczność czuwania przed złodziejem. Uczeń Jezusa wie, że złodziej przyjdzie, ale nie wie kiedy, a to wymaga stałej gotowości. Nie można być sennym czy ospałym. Pan może przyjść w każdej chwili. 

    I słysząc to, Piotr zadaje pytanie: czy do nas mówisz? Pojawia się drugi obraz, którego bohaterem jest zarządca domu, któremu zlecono administrowanie dobrami oraz opiekę nad służbą. Kiedy przybycie pana się opóźnia, zarządca nadużywa obu powierzonych mu zakresów władzy: nadmiernie konsumuje dobra, jedząc i upijając się, a zamiast dbać o służbę, wyżywa się na niej. 

    Te słowa skierowane są do drugiego pokolenia chrześcijan, którzy wobec opóźniania się powrotu Jezusa, zaczynają rozluźniać zasady codziennego życia i obniżać wymagania wobec siebie. Odchodzą od Ewangelii. 

    Ewangelia jest zatem dla nich i dla nas zaproszeniem, byśmy przypomnieli sobie otrzymany dar łaski i wzięli za niego odpowiedzialność. Jaki otrzymaliście charyzmat, każdy z osobna, takim służcie sobie wzajemnie jako dobrzy szafarze wielorakiej łaski Boga - powie św. Piotr. Talenty zostały nam dane nie po to, by je zmarnować lub ukryć, ale aby nimi służyć innym. 

    Jesteśmy zaproszeni, aby przyjrzeć się darom otrzymanym przez Pana i temu, jak je wykorzystujemy w służbie drugiemu człowiekowi -  w mojej rodzinie, wspólnocie...

    1. Jakie jest moje zaangażowanie wobec innych ludzi? Czy wykorzystuję dla ich dobra moje talenty?