XXXI Niedziela Zwykła

Bądź posłuszny, Izraelu, i czuwaj, byś to spełniał… Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego serca swego, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich (Pwt 6,3.4b-5).

Po wysłuchaniu ich rozmowy, podszedł jeden z uczonych w Piśmie. Zauważył bowiem, że dobrze im odpowiedział. Zapytał Go: „Które przykazanie jest pierwsze wśród wszystkich innych?” Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: Słuchaj Izraelu… (Mk 12,28-29).

Słuchaj Izraelu! Słuchaj Ludu Boży! Słuchajcie wy, ochrzczeni! Przede wszystkim wsłuchaj się w głos swojego Boga!

Bóg wciąż do nas mówi. Przez cały otaczający nas świat, przez znaki i ludzi, przez swoje słowo w każdej celebracji, Eucharystii i kiedy w modlitwie osobistej sięgamy po Jego Słowo – Bóg mówi. Bóg przemawia do nas w głębi naszego serca, zawsze popychając nas w kierunku dobra i miłości. 

    Wiele innych głosów rozbrzmiewa także w twoim sercu. Niektóre rozpalają nasze pierwotne instynkty: gniew, odrzucenie tych, którzy są inni, wygodnictwo, egoizm, agresywność, pragnienie odwetu i zemsty, szukanie osobistej przewagi nad innymi. Ale obok tych głosów jest także głos Boga. Jak odróżnić jeden od drugiego?

    Pan, nasz Bóg, jest tylko jeden. Inni nigdy nie powinni być brani za bogów, ponieważ nimi nie są. Jedynego Boga poznajemy, ponieważ daje nam wolność, obdarza godnością, wyzwala z niewoli zła. Inni bogowie próbują nas zniewolić, związać, podporządkować, uzależnić. 

    Ten jeden Bóg jest poruszony wołaniem ubogich, potrzebujących, najbardziej kruchych, cierpiących, najmniejszych. Inni bogowie starają się wyciszyć głos cierpienia, zmuszają do milczenia. Dla nich jedynym słyszalnym głosem jest głos egoizmu. 

    Ten jeden Bóg chce uczynić z nas wielki lud, wielką wspólnotę braci i sióstr i proponuje nam tylko jedno ważne Prawo: Prawo miłości, dzięki któremu chce uczynić z ciebie kogoś wielkiego – człowieka o wielkim sercu pełnym miłości. 

    Nasz Bóg przemawia do nas również głosem ludzi, którzy czegoś od nas potrzebują.

    Słuchanie jest drogą do tego, by umieć kochać: słuchanie bez zastanawiania się, co odpowiemy, słuchanie bez osądzania i oceniania, uważne słuchanie słów, gestów, uczuć, sytuacji życiowych. Słuchanie i pozwolenie, aby to, co słyszę, dotknęło mnie od wewnątrz.  

1. Z jaką uwagą słucham Bożego Słowa? Czy z uwagą słucham swoich bliskich?