Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców» (Łk 19,45-46).
Jest prawdą, że na dziedzińcu pogan dozwolona była sprzedaż zwierząt ofiarnych. To, czego robić nie było wolno, to czerpanie z tego handlu jakiejś wyjątkowej prywatnej korzyści. Ale ponieważ kapłani mieli swój udział ze sprzedaży zwierząt, przymykali oczy na nadużycia.
Jezus wypędzając przekupniów, broni porządku, jaki zapisany jest w Prawie i u Proroków.
Święty Paweł w Liście do Koryntian wskazuje na inną świątynię, o której świętość należy dbać z równą gorliwością: Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście. W wymiarze indywidualnym - każda osoba, ale też w wymiarze wspólnotowym - rodziny, parafii...
Niech komentarzem do tej Ewangelii będą notatka porzucona przez starego Anioła Stróża: Dziś powiedziałem do proboszcza: Wielebność, zaopiekuj się świątynią. Nigdy jednak nie traktuj jej jako swojej prywatnej własności, a tym bardziej jako teatru, muzeum czy magazynu cudów. Nie traktuj świątyni jako klatki, w której można zamknąć Boga. Zapraszaj swoich parafian, by tu przychodzili, ale przypominaj im jednocześnie, że Pan pragnie zamieszkać przede wszystkim w ich sercach i ich domach. I czuwaj, aby liturgia była oddźwiękiem tego osobistego i głębokiego spotkania, jakie przeżywa każdy z wiernych w spotkaniu z Ojcem niebieskim.
1. Jak dbam o świątynię serca i świątynię parafialną?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz