Środa 33. Tygodnia Zwykłego - wsp. św. Elżbiety Węgierskiej

    Przede wszystkim zaś godna podziwu i trwałej pamięci była matka. Przyglądała się ona w ciągu jednego dnia śmierci siedmiu synów i zniosła to mężnie. Nadzieję bowiem pokładała w Panu (2 Mch 7,20).

    Różnie można odbierać tę scenę, ale jest to jedna z najbardziej imponujących scen w całej Biblii: męczeństwo siedmiu braci Machabeuszy i ich matki z rozkazu króla Antiocha.

    Wierność Bogu, Przymierzu przynosi śmierć męczeńską. To zapowiedź męczeństwa, jakie będą ponosili wyznawcy Chrystusa. 

    Ten tekst jest ważny dla nas, ponieważ są w nim wyrażone w sposób bezpośredni dwie prawdy:

* zmartwychwstanie jest nagrodą za oddanie swojego życia w wierności Bogu, Jego nakazom. Ta wiara rodziła się powoli w Starym Testamencie, jako konsekwencja dwóch przekonań przodków. Bóg z jednej strony jest Panem życia, ż drugiej zaś Jego sprawiedliwość nie może pozwolić, by ci, którzy dla Niego oddali swoje życie, zostali na zawsze unicestwieni przez ludzkie okrucieństwo. Musi istnieć dla nich sprawiedliwość poza śmiercią.

* z niczego Bóg stworzył wszystko. To jedyne miejsce w Biblii, gdzie pojawia się to stwierdzenie. 

    Dwa przekonania, które odziedziczy chrześcijaństwo. Oba padają z ust bohaterskiej matki, zwracającej się do najmłodszego syna, tuż przed śmiercią. Nie zostały one sformułowane przez jakiegoś wybitnego rabina, nie padły ze znaczącej katedry. Wypowiada je kobieta z ludu, która odkrywa tajemnicę Boga i zachęca ostatniego ze swoich synów, aby złożył swoje życie w ręce miłosiernego Boga, który jest Życiem.

1. Czy rzeczywiście uznaję wyższość życia wiecznego nad doczesnym?