Czwartek I Tygodnia Adwentu

    On, nasze ocalenie. Na Tobie bowiem oparli swe nadzieje, Panie, i to na wieki, Boże wielki i wieczny (Iz 26,1b.3-4).

    Nie każdy wołający do mnie: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz spełniający wolę mojego Ojca, który jest w niebie (Mt 7,21).

    Izajasz kieruje ku nam zaproszenie, byśmy zawsze ufali Bogu. On jest Skałą, która ostoi się w każdych okolicznościach, a zwłaszcza w tych niekorzystnych. 

    Na dłuższą metę liczy się jednak nie tylko nadzieja, ale to, że idziemy przez życie, kierując się Bożym kompasem. W tym pierwszym tygodniu możemy zapytać siebie, czy nasze codzienne życie jest życiem opartym na nadziei.

    Ewangelista Mateusz wyraźnie wskazuje, na czym polega bycie uczniem Jezusa: słuchać i żyć, wprowadzać w życie tego, co słyszę. Przyjąć i wprowadzać w życie projekt Jezusa. Nie wystarczy słuchać i wiedzieć, trzeba się zaangażować. 

    Również w dziedzinie zaufania musimy przechodzić od słów do działania. Nie wystarczy mówić, że ufamy Panu, a chodzić inną drogą niż ta, którą On wskazuje. 

1. Czy Bóg jest dla mnie Skałą?