Sobota 4. Tygodnia Wielkiego Postu

    Ja zaś jak potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: «Zniszczmy drzewo wraz z jego mocą, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech już nikt nie wspomina!» (Jr 11,19). 

    Wśród słuchających Go tłumów odezwały się głosy: «Ten prawdziwie jest prorokiem». Inni mówili: «To jest Mesjasz». «Ale - mówili drudzy - czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei? (J 7,4-1).

    Jeremiasz otwiera swoje serce przed Bogiem. Widzimy tylko fragment  jego modlitwy. Czuje się niesprawiedliwie prześladowany i to przez tych, od którym mógłby oczekiwać wsparcia - przez bliskich. Jest szczery, nie potrafi zrozumieć postępowania swoich nieprzyjaciół, a Bóg zaprasza go do zaufania. Zaufania, nawet jeśli tego nie rozumie.

    Odkąd Symeon zapowiedział w świątyni jerozolimskiej, kiedy Jezus został przyniesiony na rękach Maryi i Józefa jako niemowlę, że będzie On znakiem sprzeciwu, ciążyła nad Nim ta zapowiedź. 

    Ewangelia pokazuje dzisiaj rzeczywistość Jezusa - przyjętego przez jednych, odrzucanego przez drugich, niezrozumiałego. Patrząc na ten obraz namalowany przez św. Jana możemy usłyszeć błogosławieństwo Jezusa: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. 

    Dla ludzi prostych, do maluczkich, takich jak strażnicy świątyni, którzy potrafią przyznać, że nikt tak nie przemawiał i dlatego Go nie aresztowali, dla ludzi prostych, którzy potrafili rozpoznać w Jezusie Mesjasza, dla ludzi prostych, jak Nikodem, który będąc faryzeuszem, zachował otwarte serce i uczciwość, i potrafił zobaczyć światło Jezusa, stanął w Jego obronie, ryzykując, że zostanie zdyskredytowany - dla nich było to błogosławieństwo.

    Do Boga można dotrzeć przez wiarę, a do wiary przez oczyszczenie i otwarcie serca. 

1. Z którą z osób otaczających Jezusa w tej scenie z Ewangelii Jana mógłbym się utożsamić?