Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski

Przy krzyżu Jezusa stała Matka Jego oraz siostra matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego kochał, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój” (J 19,25-26).

Z tego obrazu namalowanego przez św. Jana chcę uchwycić i skupić  uwagę na trzech rysach, które naznaczyły całe życie Maryi. 

    Zawsze wierzyła i ufała Bogu. To pierwszy rozpoznawalny znak Maryi. Przez całe życie była zjednoczona z Bogiem mocą swojej wiary. Ta wiara przekładała się na postawę stałej dyspozycyjności: oto ja, służebnica Pańska. Niech mi się stanie według Twego słowa. 

    Musimy uczyć się od Niej takiego zawierzenia, bo Ona jest dla nas wzorem wiary konsekwentnie przeżywanej.

Każdy z nas poszukuje bezpieczeństwa, czasem nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Brak poczucia bezpieczeństwa, poczucie zagrożenia lub brak wsparcia, rodzi lęk. Możemy szukać różnych form zabezpieczeń ludzkich: pieniędzy, własnych umiejętności, wpływów. Maryja uczy nas opierania naszego bezpieczeństwa na osobie, na Chrystusie, któremu całkowicie ufa. 

    To drugi rys Maryi. Gdy panuje zniechęcenie i rozpacz, kiedy wielu uważa, że nic nie można zrobić, Maryja ma nadzieję w Bogu, nawet wtedy, gdy nadzieja wydaje się pozbawiona podstaw. 

    Maryja przez całe swoje życie żyła w cieniu Ducha Świętego, posłuszna Jego natchnieniom. To trzeci rys. Ta miłość, która wypełniała Jej serce, pozwalała Jej w nowy sposób patrzeć na rzeczywistość.

    

   1. Czy potrafię uczyć się od Maryi zawierzenia Bogu i poświęcenia dla ludzi?