Wtorek 21. Tygodnia Zwykłego

    Prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański. Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi (2 Tes 2,1b-3a).

    Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta (Mt 23,26).

    Możemy myśleć o sobie, że jesteśmy dalecy od popadania w duchowe pułapki, ale historia pokazuje nam, że w każdej epoce pojawiały się interpretacje przesłania Jezusa, które nie były wierne Jego nauczaniu. W imię Boga my wierzący popełniliśmy wszystkie błędy, do których zdolny jest człowiek, nawet te, które nas przerażają i wydają się niezrozumiałe, gdy widzimy je u innych ludzi. 

    W naszym świecie, w świecie, który był kolebką chrześcijaństwa, narasta dziś poczucie zagubienia i ludzie zaczynają poszukiwać jakiegoś oparcia, gruntu, na którym można budować własne życie. Taka sytuacja sprzyja przyjmowania bez większego zastanowienia różnych propozycji, jakie oferują współcześni szarlatani. 

    Oczywiście, z każdej tradycji i kultury można zaczerpnąć jakieś pozytywne doświadczenia, ale istotne jest rozeznanie tego, co nie da się pogodzić z Ewangelią. Niech was nikt nie zwodzi...

    Ewangelia również skłania nas ku rozeznawaniu. Wszyscy pragniemy zmieniać świat, najczęściej jednak zaczynamy od świata zewnętrznego. To inni maja się zmienić. Wystarczy posłuchać naszych rozmów, narzekań, opinii, nawet tym przy domowym stole. 

    Trudniej jest spotkać osoby, które zmianę zaczynają od siebie. Potrafimy podkreślać naszą wiarę i tradycje religijne, a nie zauważamy, świadomie lub nie, naszego wewnętrznego nieładu. Ten rozdźwięk między wnętrzem a tym co zewnętrzne wyjaśnia wiele naszych duchowych chorób i nadużyć. 

    Zapomnieliśmy o codziennym rachunku sumienia. Spoglądaniu na własne serce w świetle Ewangelii, by zauważać to, co w nas wymaga wciąż przemiany.

1. Jak często praktykuję rachunek sumienia?