Jezus dokonuje przeglądu swojej osoby zanim wyruszy w kierunku Jerozolimy. Pierwszym pytaniem skierowanym do uczniów Jezus wyznacza scenę. To jest pytanie dotyczące tego, co inni o Nim myślą. Uczniowie nie mają problemu z udzieleniem odpowiedzi - znają różne opinie. Atmosfera wydaje się spokojna, odpowiedź pozytywna - Jezus będzie zadowolony.
Opinia tłumów nie jest jednak dla Jezusa najważniejsza. Jezus szuka czegoś innego. To było tylko przygotowanie do bardziej osobistego pytania. I to pytanie zaskakuje, to już nie łatwe pytanie, a odpowiadając, można się skompromitować. Jezusa nie da się oszukać. A to pytanie wzywa do jasnego opowiedzenia się, wyjaśnienia osobistego stosunku do Jezusa. Dlaczego idziesz za Mną?, co zobaczyłeś we Mnie, co sprawia, że za Mną idziesz? Jak daleko jesteś gotów iść w tym pójściu za Mną? Czy myślisz, że inni widzą spójność między twoimi deklaracjami o pójściu za Mną, a twoim życiem?
Jak przy innych okazjach, na szczęście, w wyrywa się z odpowiedzią i trudno znaleźć lepszą odpowiedź. Oddychają z ulgą. Jezus rzeczywiście był dla nich Mesjaszem, Panem, Synem Bożym, ale to ich doświadczenie jest jeszcze bardzo kruche i ubogie, jak bardzo rozmija się ich wyobrażenie Mesjasza z tym, które realizuje Jezus.
Jezus pokazuje uczniom, co musi się stać, aby rzeczywiście dokonało się dzieło Mesjasza. Wyjaśnił im wszystko, ale oni jeszcze nie rozumieją. Spontaniczność Piotra pozwala im zobaczyć, że ich sposób rozumienia mocno odbiega od drogi Jezusa.
Później, dużo później, Piotr i apostołowie będą umieli myśleć po Bożemu, a w konsekwencji poprzez męczeństwo dadzą swoją odpowiedź na pytanie, drugie pytanie spod Cezarei Filipowej.
1. Kim dla mnie, nie dla innych, jest Jezus Chrystus?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz