Środa 3. Tygodnia Wielkiego Postu

    Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków (Pwt 4,9).

    Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić (Mt 5,17).

    Zarówno Stary, jak i Nowy testament przykładają wielką wagę do pamięci. Zarówno Pan Starego Przymierza, jak i Jezus proszą nas o dobrą pamięć. 

    Nie możesz żyć w pełni wiarą, jeżeli pamięć cię zawodzi. I nie chodzi tu o pamięć, która gromadzi wiedzę. Ta może zawodzić z wiekiem. Ale pamięć o tym, co Bóg dla uczynił dla nas, nie może nas zawieść. Strzeż się bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał... Kiedy wyrzucamy z naszej pamięci to doświadczenie, tracimy tożsamość, przestajemy być Jego. 

    Jezus wskazuje na siebie jako wypełnienie Prawa. My mamy skłonność, by traktować Jezusa i Prawo jako odrębne i przeciwne sobie światy. Jesteśmy kuszeni, by wybrać jedną z tych rzeczywistości: Jezusa lub przykazania. 

    Te dwie rzeczywistości z całą pewnością nie są równie ważne. Pierwszeństwo ma spotkanie z Jezusem i pójście za Nim, twierdząca odpowiedź na Jego zaproszenie. Ale idąc za Jezusem, chcemy żyć Jego postawami, które stają się wskazaniami, przykazaniami dla naszego życia. Kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moje przykazania... Nie możemy rozdzielać tego, co jest zjednoczone: Jezusa i Jego stylu życia. 

    Nie możesz być chrześcijaninem, jeżeli zapomnisz o Jezusie i o tym, co dla nas zrobił, o tym wszystkim, co nam objawił. Musimy odświeżać naszą pamięć, przypominać sobie Jego miłość, przypominać sobie o Jego przebaczeniu, o Jego śmierci za nas. Pamiętając o Jezusie, łatwiej iść Jego śladami, żyć tym, czym On żył, zachowywać Jego przykazania. 

1. W jaki sposób dbam o pamięć mojego serca?