Wtorek 3. Tygodnia Wielkiego Postu

    Powstawszy zaś Azariasz tak się modlił, a otwarłszy swe usta, mówił w środku ognia: Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie (Dn 3,25.39a).

    Azariasz wypowiada swoją modlitwę pośród ognia. Nie chciał wraz ze swoimi towarzyszami oddać czci obcemu bogu i został skazany. 

    Jest to modlitwa uwielbienia, ale także modlitwa błagalna i pokutna. 

    Możemy się pokusić, by spojrzeć na sytuację współczesnymi oczami. 

    Być może nie znajdujemy się w ognistym piecu, pośród fizycznego ognia, ale doświadczamy świata, który jest podpalony chciwością, konfliktami, pożądaniem;  świata, które oferuje nam dzisiaj nieskończoną ilość bogów, którym możemy się pokłonić. W naszym sercu też doświadczamy różnych płomieni: doświadczamy pretensji, wrogości, przykrości, ponosimy konsekwencje niesprawiedliwości. 

    To są nasze dzisiejsze płomienie, pośród których się spalamy. Liturgia zaprasza nas do tego, byśmy umieli pośród tych płomieni dawać świadectwo, przede wszystkim przez chwalenie i błogosławienie Pana, zachowując ufność, że On jest w każdej sytuacji i z każdej sytuacji potrafi wyprowadzić dobro. Pośród płomieni możemy ofiarować Bogu naszą skruszoną duszę. 

    Nie potrafimy często zmienić zewnętrznej sytuacji naszego życia - świat wciąż będzie dokładał do pieca, ale możemy w każdej sytuacji szukać i rozpoznawać Boga, który nas nie opuszcza, który nas chroni i nie odrzuca serca, które jest pokorne. 

1. Czy potrafię chwalić i szukać Boga pośród trudności i przeciwieństw?