Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca NMP

    On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość. (Rz 4,18.22).

    Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie4 i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło (Mt 1,19-20).

    Św. Paweł przedstawia Abrahama jako wzór człowieka, który osiąga zbawienie przez wiarę w Jego słowo. Mimo wszystkich ludzkich przeciwności Abraham zaufał Bogu. 

    Wiara i nadzieja idą razem, a nadzieja nie może być oddzielona od wiary. 

    Wymowne jest milczenie Józefa - podobnie jak Abraham, miał nadzieję wbrew ludzkiej nadziei, stał się narzędziem w rękach Boga. 

    Poprzez wiarę Abrahama wypełnia się Boży plan - z rodu Abrahama rodzi się Mesjasz, syn Dawida.

    Józef wprowadza Jezusa do linii potomków Dawida, przyjmując Go za swojego Syna i nadając Mu imię Jezus, co znaczy Bóg zbawia. 

    Św. Józef, człowiek wielki w swojej prostocie i wymowny w swoim milczeniu. W Ewangelii nie znajdziemy ani jednego jego słowa. Żył blisko Słowa, więc milczał. Jego zadaniem było słuchanie i ochrona Słowa. 

    Przyjęcie brzemiennej Maryi było dla Józefa niewątpliwie sytuacją trudną, sytuacją rozczarowania, udręki, ale jednocześnie sytuacją otwarcia się i przyjęcia z głębi milczenia Bożych planów i Bożej woli. 

    Każdy z nas w pewnym momencie swojego życia staje wobec trudnych sytuacji, których nie rozumie. Nie jest łatwo wejść w tajemnicę Boga i Jego sposobu działania w ludzkich dziejach.

    Bóg zaufał Józefowi, a Józef, pomimo wszystkich ludzkich wątpliwości i trudności, zaufał Bogu i Jego planom. 

1. Co mogę powiedzieć o miejscu Józefa w moim życiu duchowych?